De koppigheid van een ezel, zegt de Wikipedia, heeft vooral te maken met zijn intelligentie (hoezo dom!) en voorzichtigheid.

'Ezels zijn moeilijk te porren als men ze bijvoorbeeld met gevaar voor hun leven iets wil laten doen. Heb je eenmaal hun vertrouwen gewonnen, dan heb je er een dankbaar en prettig gezelschap aan.'

Ezels zijn vriendelijk en trouw, vindt ook schrijver Theun de Winter, ze worden zeer onderschat. Hij is voorzitter van de Multifunctionele Ezelvereniging Texel i.a. (in amore) en verzorgt op een weitje buiten Den Burg zes ezels. Theun woont in het dorp, want daar is het café, dus dat is elke dag door weer en wind het voer naar de ezels brengen. Maar Chris, Steffi, Ivo, Lulu, Brigitte en Oscar weten dat hij het nooit laat afweten.

De vereniging, waar vooral schrijvers, dichters en vrienden van Theun lid van zijn, draagt de Ezelgedachte uit die luidt: 'Een Ezel is een voorbeeldig mens.'

Dat is ook het motto van het verenigingsblad De Ezelgedachte, volgeschreven door wederom schrijvers, dichters en vrienden van Theun.

Rudy Kousbroek schrijft in het voorlaatste nummer over de ezelliefde:

'De ezel is het zinnebeeld van het geduld, van het dulden, van het brengen van offers; kortom van de ware liefde. Wat is de ware liefde? De liefde die na ontdekt te zijn nooit meer ophoudt. Wat de ezel vertegenwoordigt is iets dat nergens anders bestaat in de schepping: vergiffenis, verlossing.'

In de wereld van de ezels is het elke dag Pasen!

Behalve Kousbroek schrijven  o.a. Mensje van Keulen, Guus Luijters, Belinda Meuldijk en Herman Pieter de Boer regelmatig in het blad.

De Ezelgedachte, ook voor u, lees er  hier  meer over.