Ik doe inderdaad elke dag wel een sudoku en zaterdag nog een extra van de NRC. Als ik aan de computer zit, gauw nog eentje van websudoku. Fanatiek? Ja, maar sinds ik heb gelezen dat André Rouvoet er elke dag eentje in de trein doet en niet rust voordat ie goed is, voel ik me niet helemaal alleen met deze hobby.

 

Het is een verslaving, ik geef het toe. Het geeft een kick die puzzel op te lossen en zoals bij elke verslaving heb je steeds meer van het middel nodig. Dus steeds moeilijker sudoku's.

 

Maar dan bereik ik een grens. Bij de vier-sterren sudoku's kan ik het nog wel aan, maar moelijker exemplaren lukken niet. Dan haak ik na twintig minuten af. En naarmate dat vaker gebeurt wordt die hele soduko mij te veel.

 

Maar afgekickt? Nee, Op niveau 3 blijf ik gewoon doorgaan. Het blijkt dat ik eigenlijk niet geboeid word door de puzzel zelf, maar meer door het vinden van de oplossing. Dat en alleen dat geeft de bevrediging: een weggetje vinden dat je eerst niet zag. En binnen twintig minuten. Toch verslaafd...