Waren we eindelijk gewend aan de glazen uitbouw van het Concertgebouw, of eigenlijk: waren we er eindelijk aan gewend er voorbij te lopen zonder ons hoofd af te wenden van al dat glas waardoorheen je het baksteen van het mooie oude negentiende-eeuwse gebouw nog ziet.
Lopen we even naar de Appie aan het Museumplein, niet buitenom langs het fietspad, maar binnendoor langs de vitrines van het Stedelijk Museum. Kijken we argeloos naar de vitrines. Au, wordt dat de nieuwe vleugel?
Zien we een fantasierijke witte huif die aan het Stedelijk geplakt gaat worden en een glazen uitbouw die de architect ons belooft, waardoorheen je het oorspronkelijke oer-Hollandse baksteen nog ziet.
Krijgen we een déjà-gevoel. Baksteen met glas, alweer. Dat is de nieuwe lelijkheid en het went nooit!
En waar is het GRAS van het plein gebleven?
