Het is kort dag. Buitenlandse tv-omroepen klagen over het gebrek aan medewerking van de Chinese overheid. Zij hebben een maand voor het begin van de Spelen nog geen idee of zij bijvoorbeeld vanaf het Plein voor de Hemelse Vrede verslag kunnen doen.
China wil hoe dan ook de berichtgeving in eigen hand houden. Dat bleek onlangs weer toen de Olympische fakkel door Tibet werd geleid en alleen genodigden de fakkeltocht mochten bijwonen. Opvallend was wel dat een dag daarvoor China ruim 1100 Tibetanen had vrijgelaten die in maart hadden deelgenomen aan de bloedige rellen in Lhasa. Zij hadden slechts 'een klein aandeel' in de rellen gehad.
Volgens Bettine Vriesekoop, die voor de NRC en weblog bijhoudt vanuit Peking, heeft de Chinese regering een Amerikaans pr-bureau in de arm genomen toen bleek dat de Olympische fakkel in verschillende steden tot demonstraties had geleid. Wat doet een pr-bureau? Het geeft adviezen hoe je het publiek kunt beïnvloeden met behulp van berichtgeving, advertenties of speciale acties. Het vrijlaten van die Tibetanen lijkt mij zo'n actie.
Ook tijdens de aardbeving in midden China probeerde de overheid de berichtgeving te manipuleren. Tv-stations kregen de opdracht vooral de snelle hulp van het leger te laten zien. Ook pr? Het is inderdaad bewonderenswaardig hoe snel de overlevenden een onderdak kregen. Dat vooral de oude schoolgebouwen waren ingestort terwijl nieuwere overheidsgebouwen waren blijven staan, was een minpuntje in de berichtgeving. Maar daartegenover staat dat de ouders die (vaak hun enige) kind hadden verloren, van de regering bij uitzondering een tweede kind mochten krijgen. De één-kind politiek werd even opzij gezet.
In de aanloop naar de Spelen heeft China nog wel meer mogelijke goede daden achter de hand. Er zou een doorbraak kunnen komen in de gesprekken met de Dalai Lama. Als teken van goede wil zou men de Dalai Lama zelfs kunnen uitnodigen op de opening van de Spelen te komen. Men zou ook de mensenrechtenactivist Hu Jia kunnen vrijlaten, mits hij dan wel meteen het land verlaat. In ruil voor deze goede daden zou het Westen verder niet moeten zeuren over vrije nieuwsgaring.
Tot aan de Spelen is alles mogelijk. Daarna gaat de deur weer op slot, het pr-bureau mag naar huis en het zal blijken dat de onderhandelingen met de Dalai Lama tot niets hebben geleid.
