Pelargonium, oftewel geranium

Ouderdom is een thema in de literatuur van alle tijden, zo motiveert de CPNB haar keuze. We moeten dan denken aan vergrijzing en aftakeling, maar ook aan 60-plussers (de derde leeftijd) die zich helemaal niet oud voelen maar lijden onder ouderendiscriminatie. Wat is dan de gemeenschappelijke noemer, vraag je je af.
De groep boven de 60 jaar is tegenwoordig even divers als de groep jonger dan 60. Echt oud ben je pas tegen je tachtigste. Echt oud, dat is de leeftijd waarop ouderdom je hele bestaan kleurt, wanneer je beperkingen groter worden dan je mogelijkheden.

Maar daarover willen we geen boeken lezen! Waarover dan wel? De CPNB noemt een paar recente titels over ouder worden: 'Op slot' van Bernlef, 'Het satijnen hart' van Campert, 'Alleman' van Philip Roth en 'Herinnering aan mijn droeve hoeren' van Garcia Marquez. Verder non-fictietitels over Alzheimer (Stella Braam) en meer in het algemeen: het geheugen (Douwe Draaisma).
Op het moment zijn er vast wel oudere auteurs die op aansporing van hun uitgever het boek versneld afmaken waar ze toch al aan bezig waren. De Boekenweek genereert boeken, zo werkt het toch?

Ik denk dat men bij de CPNB vooral hoopt op boeken met veel wijsheid en levenslessen. Een vleugje wanhoop, oké, maar hou het vooral mooi en ingetogen. Over de kale treurigheid van de laatste levensjaren hoeven we niet te lezen.
Vrolijk mag daarentegen wel. Steek de lezers van onder de 60 (de vaste boekenlezer is tussen 40 en 60 jaar oud) een hart onder de riem.

Wedden dat de boeken van vitale 60-plussers de Boekenweek zullen overheersen? Oud, hoezo oud?