Soms denk ik: ja trots op Nederland zou ik wel willen zijn Dat is zo'n jaren zeventig gevoel waar ik nog wel eens heimwee naar heb. Links en toch leefbaar. Daar waren we trots op. Anderen zien meer iets in een VOC gevoel. Trots op onze geschiedenis, van zeevarend volkje tot ja wat? Volkje achter de Afsluitdijk. Weer anderen zijn gewoon trots, maar weten nog niet waarop. Rita is nog aan het denken.

Maar er is zo weinig om echt trots op te zijn. Meer om niet trots op te zijn. De onderwijsbureaucratie. Het afzien van de Zuiderzeelijn. Onze missie in Uruzgan. Waar een klein land groot in kan zijn, is verworden tot een luchtspiegeling.

Misschien moeten we het in de kleine dingen zoeken.
Zoals de Anne-Frankboom die wellicht behouden blijft.
Een prinses met een nuchtere kijk op Nederland.
De hausse aan makkelijke fietslampjes.
Echte lekkere hagelslag.

Maar nu glijden we misschien af naar de dingen die je humeur kunnen verbeteren. Geen dingen om trots óp, maar wel blij méé te zijn. De lichtpuntjes in de novembernacht, als het ware.

Wie weet er nog een paar?