Hoe privé wil je wonen? In appartementsgebouwen zijn er vaak voorzieningen waar iedereen gebruik van kan maken zoals een gemeenschappelijke tuin en een adsl-aansluiting of draadloze internetverbinding voor het hele blok. Er is natuurlijk nog veel meer mogelijk: een paar gezamenlijke wasmachines en drogers, één centrale cv-ketel, gemeenschappelijke fietsen en misschien auto's.

Dit soort voorzieningen wordt ingegeven door de wens energie en dus kosten te besparen. Maar zodra het niet meer loont, houdt de interesse op. In Amsterdam zijn er door de jaren heen diverse initiatieven geweest voor het huren van fietsen of auto's die na gebruik op diverse punten konden worden achtergelaten. Dat heeft nooit gewerkt. Liever je eigen fiets, al wordt die eens -en dat is zeker- gestolen. Een een auto delen is helemaal ingewikkeld. Zelfs als je zou overgaan op het huren van een auto, dan kun je hem door het ontbreken van een parkeervergunning nergens kwijt. Naar een wasserette gaan alleen singles en studenten, een samenwonend stel neemt liever een eigen wasmachine. 

 
Maar de internetaansluiting zou wellicht op den duur wel in aanmerking komen voor een collectieve actie. Nu al zijn er talloze wifi punten in de stad, waar je met een laptop kunt inloggen. Sterker nog, een draadloos modem in huis is vaak moeiteloos vanaf de straat te bereiken, zonder dat de bewoners dat weten. Toen wij het onze installeerden zagen we meteen de aansluiting van de buurman van drie huizen verder op het scherm.

Wat is er eigenlijk tegen een vrije toegang? Ja, anderen zouden je aansluiting kunnen gebruiken voor illegale acties, maar het moet toch mogelijk zijn die zo nodig te traceren? Het lijkt mij fantastisch als toeristen in hun bestelbusje voor je huis even via jouw verbinding kunnen mailen, en dat je dat zelf op vakantie ook kunt doen.
Wie weet komt het nog eens zover. Het zou zo maar kunnen, om met Marco van Basten te spreken.