De enige keer dat ik de stem van mijn hart volgde, had dat onverwachte gevolgen: er waren velen met mij die -uit balorigheid? antigevoel? meeloperschap?- op die partij stemden: de Kabouters in de Amsterdamse gemeenteraad.

Nou, ze haalden vijf zetels maar ze bakten er weinig van en ik was voorgoed genezen. Voortaan zou mijn stem alleen maar naar een solide partij gaan.

Jarenlang heb ik vervolgens op Den Uyl gestemd, en ook na zijn dood in 1987 bleef dat zo. Soms bood D'66 een alternatief, maar de herinnering aan de bevlogenheid van Joop maakte dat ik weer met hart en verstand PvdA kon stemmen.

Daar is de laatste tijd de klad in gekomen. Bevlogenheid is er wel ter linkerzijde, maar niet bij de partij die al de nodige regeringservaring heeft opgebouwd. Bos kan debatteren, ja, en hij is een bekwaam politicus, maar ik hou niet van zijn opportunisme. Ik mis de idealen die Groen Links wel uitdraagt, of de SP of -ja, waarom niet?- de Partij voor de Dieren.

Kortom, ik zou graag twee stemmen willen uitbrengen: één voor het verstand, één voor het hart. En waarom zou dat niet mogelijk zijn? Als we iedereen twee verplichte stemmen geven, kan de een ze aan twee partijen besteden, de ander aan één partij.

Uiteindelijk gaat het toch om de coalitie die de meeste kans maakt, en daar hebben we weinig invloed op, maar op het moment dat ik in het stemhokje sta, wil ik twéé hokjes rood kunnen maken.

Wat vindt u?

Reageer hieronder en doe ook de poll (openingspagina rechterkolom onderaan)!