Het laatste woord kan ik vertalen als peanuts, wat mij even het idee geeft dat de Noren hun pinda's uit Engeland betrekken. De andere twee woorden kan ik niet thuisbrengen. Een aanduiding hoe lekker deze pinda's wel zijn? Maar op de achterkant zie ik dat de inhoud in drie talen beschreven wordt. Het is even puzzelen, maar gelukkig staan er ook drie vlaggetjes bij die met behulp van een reisgidsje te identificeren zijn. Het blijkt dat peanøtter inderdaad het Noorse woord voor pinda's is en dat men het in Zweden heeft over jordnøtter. Dat zou je nog kunnen onthouden als verwant met 'aardnoten'.

Het suolapähkinöitä is Fins. Waarom heeft men in Finland voor een eenvoudig nootje zo'n lang woord nodig? Ik tel acht lettergrepen tegen drie in het Noors en Zweeds, en twee in het Engels en Nederlands. In Duitsland heten pinda's Erdnüsse, in Frankrijk cacahuètes, in Spanje idem dito. Ook op de achterkant van het zakje heeft het Fins meer woorden nodig om de inhoud te beschrijven dan het Noors of het Zweeds.

Wel klinkt het Fins veel en veel mooier. 'Geroosterd en gezouten' is in het Noors 'ristede og saltede', maar in het Fins bezingt men de pinda's als 'paahdettuja, suolattuja maapäkinöitä'. Zelfs het prozaïsche 'se datummerking' (zie uiterste datum) klinkt in het Fins als muziek: 'katso päiväysmerkintää'.

Suolapähkinöitä, ik proef het woord op de tong. Er zit 'olie' in, en het 'pähkinöitä' klinkt als je het snel uitspreekt als 'peanøtter'. Maar het woord leent zich niet tot snel uitspreken, je moet er de tijd voor nemen. Ik denk aan Finland als aan een land van bossen en van meren, een uitgestrekt gebied met een paar miljoen inwoners die de lange winter doorkomen met lezen. Voor het winter/leesseizoen zou ik wel in Finland geboren willen zijn. Ik zou als Finse dan in ieder geval de boeken in het Fins vertaald willen lezen, zodat je lekker lang over een boek kunt doen.

Met een zakje suolapähkinöita binnen handbereik.