In het voormalige Nederlands-Indië ging men graag in het weekend de bergen in om een 'koude neus te halen'. Weg van de vochtige hitte van Batavia of Soerabaja. Voor de ware kampeerder schreef Cortiana van Rijn vanuit Den Haag in 1936 het 'Zak-kookboekje voor kampeerders in Indië'.

'Hetzij men in het gebergte kampeert om dagelijks flinke tochten te ondernemen, dan wel een motortrip maakt, 3 goed gekozen maaltijden per dag zijn absoluut noodig voor het ware kampeergenot. (...) De hierin opgenomen recepten zijn niet alleen beproefd, doch verscheidene zijn afkomstig van Indische en Amerikaansche kampeerders, houthakkers en automobilisten.'

Een van de recepten:

Ten eerste: waar zijn de wespen gebleven? Augustus was altijd de maand dat wij onze drankjes en hapjes met de grootste voorzichtigheid naar de mond moesten brengen. En dit jaar? Geen wesp te zien, zelfs niet op de appeltaart van meneer Spinvis.

Ten tweede: waar was de komkommertijd? Het bericht van de loslopende poema op de Veluwe is alweer van een paar jaar geleden. Bokito leek even het startschot te geven, maar daarna is er geen noemenswaardige loslopende diersoort meer gemeld.

Ten derde: nog steeds is er geen behoorlijk tv-programma in de zomer. De dames en heren gaan twee maanden met zomerreces, terwijl de doorsnee vakantie van de kijker dire, vier weken is. Dat is toch zonde van de tijd! Of raken de programmamakers de rest van het jaar zo overwerkt dat ze die lange zomeravonden nodig hebben om bij te tanken? Het zijn toch geen Tweede-Kamerleden? Of leerkrachten?

Dat was het dan. Het binnenseizoen begint weer. De herfstbladeren, herfstgedichten, Bloem. En op tv wachten ons vele, vele uitzendingen met Rita Verdonk.

Verder heeft gapen geen enkele duidelijke functie. Je krijgt tijdelijk meer lucht naar binnen, maar waarom zou je dat nodig hebben? Gapen als teken van slaperigheid heeft ook weinig nut, tenzij je anderen ermee naar bed wilt jagen, want gapen is wel aanstekelijk. 

Ook dat is een nog niet verklaard verschijnsel: waarom gaap je als je een ander ziet gapen?

Heeft u al een keer gegaapt bij dit verhaal? Waarschijnlijk wel, want het gapen is zo aanstekelijk dat alleen al het lezen over gapen ook een geeuw uitlokt.

Het kijken naar de foto's doet ook gapen (het is misschien een idee voor de KLM om bij stijgen en dalen een gaapfoto te projecteren?).

Onlangs is aan de universiteit van Albany   vastgesteld dat mensen níet gapen als ze in situaties die dat uitlokken door hun neus ademen. Daarmee wordt het bloed dat langs de neus naar de hersenen loopt, afgekoeld.

Ergo: gapen heeft mogelijk hetzelfde effect, denken deze onderzoekers. Het koelt de hersenen af. Het maakt je juist alert in plaats van slaperig. Gapen zou dan de functie hebben jezelf - en anderen - wakker te houden. Evolutionair gezien is dat belangrijk in tijden van gevaar. Als een hele groep in slaap valt, is dat natuurlijk niet zo handig.

Gaapt u nog maar eens. En als u dit stukje heeft gelezen zonder één keer te gapen, kijk dan nog even naar dit fimpje.

Hoeveel keer heeft u nu gegaapt?

Toen ik nog werkte was boeken lezen iets voor de vakantie. Voor mijn werk las ik al kranten, tijdschriften en boeken, en 's avonds kon ik echt te moe zijn voor een leesboek.

Het prettige van vakantie is dan dat je alle tijd hebt, je gaat gewoon in een stoel zitten met je boek, of het nu ochtend, middag of avond is.

Er is geen tijd van komen, er is geen tijd van gaan. Er zijn geen dingen die eerst gedaan moeten worden.

Heerlijk.

Sinds ik niet meer werk, kan ik ook elk moment van de dag gaan lezen. Maar ik doe het niet. Alleen 's middags heb ik de rust om te lezen, om alles om me heen te vergeten, zoals vroeger. Ik merk dat ik pas een boek kan pakken als ik de ochtend nuttig heb doorgebracht. De was, de planten, de boodschappen, dat ene klusje, iemand terugbellen, iemand mailen. De deur uit, een stuk wandelen. En 's avonds is voor de krant en de tv.

Sinds ik dus alle tijd van de wereld heb, lees ik alleen 's middags een boek.

Heeft u dat nou ook, zo'n vaste boekenleestijd? En wanneer is die?