Dit was Mac nr 1, een Performa 200.  Alles in één en draagbaar door een verborgen greep aan de bovenkant. Zo klein en mooi, bijna aaibaar. Met een muis (toen nog alleen bij Apple!). Met een piepklein scherm waarop slechts twintig regels tekst konden staan. Het rare was dat je desondanks toch overzicht over de hele tekst kon houden.

Voorin een gleuf voor de floppy's, ook al zo'n anachronisme. En hij bromde, zodat je kon horen dat hij echt voor je aan het werk was.

Er was nog geen internet, het was 1993. Wel kon ik mijn tekst bij de vormgever inbellen met een programma Z-term. Toen was ik daar gelukkig mee.

Lief Macje toch?